جوهر قند چه ماده ای است؟
یک ماده ی پودری شکل سفید رنگ کریستالی که با ترکیبات گوگردی به عنوان یک عامل کاهنده ی رنگ زدای جامد در صنایع مختلف از آن استفاده می شود. نام دیگر این ماده سدیم دیتیونیت و یا بلانکت می باشد. این ماده را می توان به راحتی حمل و نقل کرد و یا اینکه به مدت زیادی از آن البته به روش درست نگهداری نمود.
کاربرد جوهر قند
همان طور که گفته شد جوهر قند در صنایع مختلف مورد استفاده قرار می گیرد که این صنایع شامل:
• صنعت خمیر و کاغذ
• صنعت رنگرزی
• تصفیه آب
• تصفیه گاز
• پردازش منسوجات چرمی
• بازیافت روغن های شیمیایی
• بازیافت کاغذ باطله (از بین بردن رنگ جوهر از روی کاغذ)
• عکاسی
• زیست و زمین شناسی
• خانگی
و متاسفانه در صنایع غذایی.
جوهر قند در صنعت غذایی
سالیان طولانیست که از ترکیبات گوگرد در صنایع غذایی استفاده می شود که این ترکیبات از خانواده ی جوهر قند می باشند. البته استفاده از این ماده به دلیل عوارض زیادی که بر روی سلامتی دارد بسیار مورد انتقاد سازمان غذا و دارو است. اما متاسفانه همچنان از این ماده در امور بیشماری مخصوصا در ایران استفاده می شود. از جمله مواردی که در کشور از این ماده در آن استفاده می کنند،تهیه خمیر نان است که برای تخمیر و آماده سازی خمیر مقداری از این ماده در آن ریخته می شود. نان های سفید لواش و تافتون از جمله این نان ها هستند.مورد دیگر استفاده در تولید آبنبات های سفید است. و یا برای سفید تر شدن قند و شکر از این ماده استفاده می کنند. در رنگ های خوراکی نیز برای بالا بردن کیفیت رنگ مورد استفاده قرار می گیرد.
عوارض جوهر قند بر سلامتی
همان طور که گفته شد این ماده تاثیر فراوانی به مرور زمان بر روی سلامتی دارد و به عنوان یک ماده شیمیایی نباید مورد استفاده در صنایع غذایی قرار بگیرد. از جمله عوارض این ماده از بین بردن پرزهای مفید روده است و همین طور تاثیر منفی بر دیواره ی معده که هر دوی این موارد مشکلات گوارشی را برای انسان به همراه دارد. از دیگر تاثیرات منفی جوهر قند بر روی سلامتی از بین بردن آنتی اکسیدان بدن است که نقش مهمی در حفظ سطح ایمنی بدن در مقابل بیماری ها دارد.
تمامی این موارد البته زمانی ایجاد می شود که مقدار جوهر قند از مقادیر تعیین شده بیشتر باشد که مستقیما بر روی سلامتی تاثیر می گذارد.
نحوه ی نگهداری جوهر قند
نگهداری از جوهر قند به دلیل واکنش پذیر بودن این ماده ی شیمیای بسیار اهمیت دارد، زیرا این ماده می تواند با در معرض قرار گرفتن با مقدار کمی آب، هوا یا رطوبت به راحتی تجزیه شود. از تجزیه ی این ماده شیمیایی با اکسیدان موجود در موارد گفته شده خطر انفجار و آزاد سازی مواد سمی اتفاق می افتد. بنابر این نگهداری از آن باید با دقت و در بشکه های آهنی تمیز دور از گرما و نور انجام شود.
